01 december 2003
SFIR-5
Fuseliers in Irak
Medio 2003 zendt onze regering een Nederlands detachement naar het Midden Oosten, teneinde een bijdrage te leveren voor de Stabilization Force Irak. De signalen dat het 17e Painfbat GFPI (of delen hiervan) hieraan zou gaan deelnemen, worden in mei 2004 definitief.
De “Charlie-Berencompagnie”? van Kapitein Werner Blok gaat opwerken naar het vereiste niveau. De compagnie gaat onder de vleugels van 11 Infbat Lumbl GGJ mee, wat als fraaie bijkomstigheid ervoor zorgde dat alle Garderegimenten in deze missie waren vertegenwoordigd. Vanaf 15 november 2004 vertrekt de Charlie Compagnie naar Irak, om uiteindelijk op 19 november het commando over het gebied rondom het oord Al Khidr op zich te nemen.
De thuisbasis van de Beren en Berinnen lag ongeveer 2km ten zuiden van Al Khidr en werd vrij snel vernoemd naar het oord in Zeeland waar de C-Berencie van huis uit een band mee heeft, nl. Colijnsplaat.
De gehele uitzending stond voornamelijk in het teken van de te houden verkiezingen op de 30e januari 2005. Alle inspanningen stonden in het licht van deze, voor Irak historische dag (eerste democratische verkiezingen uit de geschiedenis). Weken van hard werken betaalden zich uiteindelijk ook uit: 80% van de bevolking heeft van het democratisch recht gebruik gemaakt in de provincie Al Muthanna (Nederlands gebied van verantwoordelijkheid) zonder ernstige incidenten.
Na de verkiezingsperiode brak een (potentieel) kwetsbare periode aan, want de missie SFIR liep teneinde en al het personeel en materieel diende terug naar Nederland te worden vervoerd in luttele 4 maanden tijd. Hierin kreeg de Charlie Compagnie een essentiële rol: beveiligen van de diverse konvooien van Irak naar Koeweit. Vanaf eind februari 2004 werd het merendeel van de compagnie verhuisd naar Camp Virginia in centraal Koeweit. Ook deze periode werd zonder ernstige problemen afgerond. Op26 maart 2005 keerde de compagnie weer compleet terug naar het Oirschotse zand.
Conclusie moet zijn dat het werken in het Midden-Oosten iets heel aparts is, waar de nodige voorbereidingstijd in moet worden geïnvesteerd. De belangrijkste conclusie moet echter zijn dat elke Fuselier heeft aangetoond voor zijn taak te staan en ongeacht de ernst van de situatie bereid is op te treden, wat een zeer waardevol gegeven is.
