01 november 2022
INTERFLEX 22 Q4 C-CIE

Context

In 2022 staat het programma voor de C-‘Beren’-compagnie in het teken van operationeel gereed raken binnen de Operationele Gereedstelling Filosofie en het voorbereiden op de VJTF stand-by van 2023 als onderdeel van 17(MN)BG.

De Oekraïense strijdkrachten leiden personele verliezen in de strijd tegen Rusland. Om binnen afzienbare tijd voldoende nieuwe militairen op te kunnen leiden is er externe steun benodigd.

Het Verenigd Koninkrijk sluit een akkoord met Oekraïne om hen te helpen door op grote schaal basic infantry training voor Oekraïense eenheden aan te bieden. Operatie Interflex heeft als doel deze training voor Oekraïense militairen te verzorgen. Om de Britse strijdkrachten te ontlasten, worden steunverzoeken naar diverse internationale partners verstuurd en besluit Nederland aan te sluiten bij de Operatie Interflex.

Gedurende juli 2022 komt de opdracht om voor te bereiden op inzet binnen de Operatie Interflex in het Verenigd Koninkrijk. Voor ons tot dan toe een onbekende inzet, met vertrekdatum zes weken later. Een relatief korte voorbereiding dus. De focus verschuift direct naar het voorbereiden en uitvoeren van de inzet. De opdracht was eenvoudig: ‘bereid voor en voer uit twee trainingslichtingen in de periode augustus tot november 2022’.

Door inzetten in voorafgaande verloven is de keuze gemaakt om zo veel als mogelijk het personeel het geplande verlof te laten genieten. De focus in de voorbereiding heeft dan ook vooral gelegen op het verkrijgen van situational awareness, voorbereiden van de lessen en maken van afspraken over de werkwijze. Overige detailvoorbereiding, bekend raken met Brits materieel & de AK-47, verkenningen, rehearsels en oefenen in het werken met tolken hebben we ter plaatse gedaan in onze in theatre training periode. Deze voorbereiding werd door zowel de Britse aanwezige eenheden als ook leden van het KCT en 13GNK ondersteund.

Als eerste Nederlandse eenheid en als een van de eerste internationale sub-eenheden sluiten we aan bij de Operatie Interflex en komen we aan op kamp Wathgill, een van de vier trainingslocaties van Operatie Interflex. Aangevuld met een aantal ‘Eagles’ van de Bcie, ‘Springbokken’ van de Dcie en met medisch personeel van 13GNK gaan we de inzet uitvoeren. We worden onder bevel gesteld bij de Light Dragoons, een cavalerie verkenningseenheid binnen het Britse leger. Samen met een squadron van 2(RAF) en een compagnie van 4(SCOTS) die reeds twee lichtingen hadden getraind. Operatie Interflex kenmerkt zich door een hoog internationaal karakter. Op onze trainingslocatie bestaat het bataljon uit Britten (van verschillende eenheden), Noren, Nederlanders en werken we samen met onze Oekraïense partners (zowel National Support Element als trainees).

Opdracht

‘Bereid voor en voer uit 2 trainingslichtingen’, stel twee lichtingen van 200 trainees (van burger naar militair in vijf weken tijd) middels een vol en intensief programma direct in staat om deel te nemen aan de oorlog. De verwachtingen waren hoog gespannen, vijf weken de tijd om te investeren en om ervoor te zorgen dat onze trainees in staat zouden zijn; ‘to survive, fight and win’ (intent van de BC van de Light Dragoons). Meermaals leidde het ambitieuze intent en ons verantwoordelijkheidsgevoel in combinatie met de korte tijd tot een gevoel van ‘buikpijn’. Het trainingsprogramma werd verlengd van drie naar vijf weken. Dit betekende wat meer tijd, meer diepgang en rendement maar gevoelsmatig was het natuurlijk veel te kort om burgers klaar te stomen voor het gevecht.

Uitvoering

En dan is het opeens zover: via een doorvoerlocatie van de RAF, waar de trainees direct hun uitrusting ontvangen, komen de Oekraïners aan op kamp Wathgill. Na een indrukwekkend welkomstwoord van de BC Light Dragoons en C-(UKR)NSE is het aan CC C-‘Beren’-cie om de trainees voor het eerst in de ogen te kijken en toe te spreken. Er is daarbij een opvallende parallel met de geschiedenis van ons regiment die sterk doordringt. Immers, na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden er in het Verenigd Koninkrijk Nederlanders opgeleid om uiteindelijk de bezetter uit ons eigen land te verdrijven.

Er is geen tijd te verliezen: uiteindelijk bestaat de opleiding uit 33 effectieve trainingsdagen dus de volgende dag wordt direct gestart met het programma. De eerste periode staat in het teken van de basis. Werken met en afstellen van de net verkregen uitrusting, humanitair oorlogsrecht, lessen met het Britse wapen SA80 en omgaan met koud weer komen aan bod. Wat hierbij wordt gewaardeerd door de trainees is de Nederlandse aanpak, die toch net iets anders is: de Fuseliers in de zogeheten ‘demoteams’ voeren tijdens de lessen zij aan zij met de Oekraïners de handelingen uit. Goed voorbeeld doet goed volgen!

Hierna is het tijd om voor het eerst te velde te gaan. De focus ligt in eerste instantie op overleven te velde en onderwerpen als: onderkomens, gevechtsdekkingen, camouflage, persoonlijke hygiëne en koken te velde staan centraal. Zaken die voor de gemiddelde Fuselier gesneden koek zijn, maar voor deze groep Oekraïense burgers allemaal nieuw en onwennig. Vervolgens kan de doorstap worden gemaakt naar ‘skills en drills’: tactisch verplaatsen, reageren op vijandelijk vuur maar ook de omgang met krijgsgevangenen. Dit oefenblok wordt afgesloten met een ‘Battle Lane’: een scenario waarbij alle aangeleerde vaardigheden individueel moeten worden getoond in een setting waarbij de druk flink wordt opgevoerd. Een methode die we in Nederland niet vaak meer toepassen.

Om de bovenstaande onderwerpen direct in een tactische setting te kunnen beoefenen gaan we vrij snel weer een aantal dagen te velde. De focus ligt dan op het optreden als groep bij zowel dag als nacht. Specifiek op verzoek van het Oekraïense NSE wordt er ook relatief veel tijd besteed aan ZHKH. Trainingen die de focus leggen op het zo goed als mogelijk omgaan met gewonde kameraden, zoals het stabiliseren van bloedingen, triage en omgaan met grote groepen gewonden. Uiteindelijk mondt dit uit in een indrukwekkend ‘Mass Casualty’ scenario. Hierbij moeten de trainees de geleerde lessen toepassen in een situatie met een groot aantal gewonden als gevolg van vijandelijk indirect vuur, uiteraard na een drone-dreiging. Door de inzet van realistisch geschminkte acteurs en artillerie-nabootsers lijkt het hele tafererel akelig veel op de beelden die we kennen van het front in Oekraïne.

De realiteit van de oorlog waar we de trainees op voorbereiden is ook dat deze zich afspeelt in verstedelijkt gebied en loopgraven. De week die volgt staat daarom in het teken van OVG (optreden verstedelijkt gebied) en loopgraaf-training. De Britse genie heeft op een heuvel in het oefenterrein in korte tijd een loopgraaf specifiek voor dit doel gebouwd. In een wisselprogramma leren de trainees hoe ze moeten vechten in verstedelijkt gebied en hoe ze de verdediging vanuit een loopgraaf moeten voeren. Maar met een offensieve mindset maakt de inbraak op een vijandelijke loopgraaf en het zuiveren hiervan ook onderdeel uit van de lessen.

In het laatste blok van de beschikbare tijd komt de belangrijkste infanterie-vaardigheid aan bod: schieten. In twee dagen worden de basisvaardigheden van de AK-47 aangeleerd, om vervolgens vier dagen lang de enkele schutter zoveel mogelijk ervaring te laten opbouwen met de AK. Wanneer vervolgens wordt voldaan aan de verplichte schiettest worden in de vijf dagen hierna de dynamische en meer complexe oefeningen uitgevoerd.

Na een dag onderhoud en het ‘afwikkelen’ zijn de vijf weken opeens voorbij. Wat velen zal bijblijven is het afscheidsmoment, waarna de 200 trainees in de bus stappen en op weg gaan naar de oorlog in hun land. Hierna zit de eerste lichting erop en is er een korte break van vijf dagen: welverdiende rust voor de instructeurs, het evalueren van de eerste lichting en het voorbereiden op de volgende. Immers, over een paar dagen staan de volgende 200 trainees alweer aan de poort van kamp Wathgill.

Terugblik

De inzet brengt ons veel. We leveren een directe bijdrage aan de Oekraïense strijdkrachten in de oorlog tegen Rusland door 400 trainees op te leiden. Een aantal manschappen dat gelijkstaat aan een volledig Infanteriebataljon. We doen tevens een waardevolle ervaring op in het trainen van internationale partners en werken in internationaal verband. Bovendien heeft de inzet een enorme vormende werking op de eenheid en haar personeel. Het gevoel achteraf is dan ook goed. Het was een intensieve maar betekenisvolle periode, die eenieder voorgoed bij zich zal dragen.

Regelmatig is de vraag gesteld of we succesvol zijn geweest. Ja, dat zijn we! Iedereen heeft alles gegeven wat mogelijk was, ondanks beperkte opleidingstijd en beschikbaarheid van middelen. Dat was soms best lastig, vijf weken om burgers op te leiden tot militairen die mogelijkerwijs direct aan het front zouden belanden. Ondanks dit ongemakkelijke gevoel waren de trainees zeer dankbaar en verlieten ze ons met meer kennis, kunde, ervaring en zelfvertrouwen dan toen ze startten aan de training. Daarbij hebben we met verschillende internationale partners prettig en goed samen kunnen werken. En hebben we direct bij mogen dragen aan de gevechtskracht van de Oekraïense strijdkrachten.

Eenieder die heeft bijgedragen aan de inzet heeft dit uitzonderlijk goed gedaan. We mogen trots zijn op wat we hebben kunnen en mogen doen! Het was een periode die bij blijft als betekenisvol, dankbaar en vormend.

Volo et Valeo!

Kapitein Mark Pont