Preview voorwoord Regimentscommandant Vaandeldrager 138
Preview voorwoord Regimentscommandant Vaandeldrager 138
Tekst: Regimentscommandant Luitenant-kolonel der Fuseliers George Dimitriu
Beste Regimentsgenoten, ik hoop dat het goed met jullie gaat. De tijd van de feestdagen is weer aangebroken. Nou komt verlof altijd wel uit, maar de Fuseliers hebben deze periode van afschakelen wel verdiend. Het is een drukke periode geweest, daarover later meer. Maar met de feestdagen staan we ook weer even stil bij de onderlinge verbondenheid en het belang van ons thuisfront. Door COVID blijft het onzeker, maar ik ben blij dat we weer bijeen hebben kunnen komen met de officieren en onderofficieren tijdens Regimentsdiners. Bij tijd van schrijven is het nog onduidelijk of het Kerstdiner door kan gaan, maar we zullen de maximale ruimte binnen de regelgeving benutten om daar wat van te maken. Aan de beleving op onze saamhorigheidsactiviteiten te zien, merk ik dat we hier ook echt behoefte aan hebben! Bovendien beseffen we daar weer dat we nooit alleen voorwaarts gaan, maar altijd als team. We beseffen dat we allen Fuselier zijn, dat verbindt ons.
De A Compagnie leidt momenteel nieuwe collega’s op. De eerste Manoeuvre Functie Opleiding (MFO) is inmiddels afgerond en we hebben weer een aantal nieuwe mensen kunnen verwelkomen. Mooi dat de compagnie dit samen met OTCO zo zelf oppakt, waarbij de focus niet alleen ligt op de taak, maar ook bewust wordt gevormd op houding en gedrag. Natuurlijk moeten soldaten raak kunnen schieten, hun taak kunnen uitvoeren. Maar het gaat ook om je beste best willen geven, er willen zijn voor het team, je buddy en professional willen worden. Dat vergt ook wat van kaderleden, want we willen collega’s die het doen omdat ze het willen, en niet omdat de sergeant ernaast staat. Hoe maak je dat los in mensen? Het is in ieder geval niet door angst te creëren, alles voor te schrijven en met je handen in de bilaminaat (jaszakken) naast de club te staan. De oplettend lezer weet natuurlijk dat dit niets nieuws is, want draait het binnen ons regiment sowieso niet om zowel ‘kunnen’ als ‘willen’? Vormend dus voor zowel de nieuwe collega’s als de kaderleden. Een uitdagende klus waar Olaf en zijn compagnie goed in zijn geslaagd.
De B Compagnie is na Litouwen gelijk doorgegaan met de focus op vechten. Waar normaliter een team na uitzending uit elkaar valt, hebben Dirk en z’n team de eenheid goed kunnen behouden. En dat is mooi, want er is geen tijd om even rustig op te bouwen. Vanaf 1 januari 2022 staan de Bataljonsstaf, de B Compagnie en de D Compagnie gereed in het kader van VJTF Very high rediness Joint Task Force, de NAVO Flitsmacht. Als onderdeel van het opwerktraject hebben we samen geoefend in Duitsland, de oefening Rhino Altmark.
Het einde nadert voor het Basis-X jaar van de C Compagnie. De niveau 3 testen (pelotonsniveau) zijn geweest en hiermee heeft de compagnie als eerste van onze eenheid een jaar lang getraind en geoefend in dit nieuwe model. Er valt een boel te evalueren, maar wat is de eenheid gegroeid. Een jaar geleden bestond de eenheid voor ongeveer de helft uit nieuwe collega’s en nu na een jaar staan er volwaardige en goed getrainde pelotons. Ondertussen heeft de compagniesstaf zichzelf ook een aantal keer getraind. Kortom, klaar om volgend jaar aan de gang te gaan met niveau 4, de compagnie!
Ook de D Compagnie is dus mee geweest naar de oefening Rhino Altmark. De compagnie krijgt het altijd weer voor elkaar om op niveau te zijn en de randvoorwaarden te regelen zodat het bataljon goed kan vechten. Ik heb gemeend om de compagniescommandant, Dirk, te belonen met een Commander’s Coin. Na ruim drie jaar op een hoog niveau te hebben gepresteerd, kan ik niets anders zeggen dan dat ik trots ben. De vulling van de D Compagnie baart me wel enige zorgen, al is er licht aan de horizon. Dat komt niet in de laatste plaats door de werving vanuit de compagnie zelf, maar ook omdat andere compagnieën zien dat de vulling nodig is en goede mensen sturen. En terecht, want schieten met mortieren betekent schieten met de grootste bommen en het is dynamisch werk. Het optreden met anti-tank is erg mooi, in kleine en zelfstandige teams. En onze elite, dat blijven de verkenners, specialisten met allerlei verschillende spullen om de vijand te vinden.
Op een recent appèl heb ik een aantal mensen en teams van de bataljonsstaf in het zonnetje gezet. Juist in deze drukke tijden is het goed om stil te staan bij ons kostbaarste kapitaal: de mens. Naast saamhorigheid en verbondenheid uit dat zich ook in erkennen en waarderen. Ik heb dan ook gemeend om een aantal secties en personen bijzonder te bedanken. Natuurlijk kijk ik bevooroordeeld, maar ik ben onder de indruk van de kwaliteit en h werkethos van de bataljonsstaf. Onder aanvoering van Kenneth hebben die bergen werk verzet, om zowel zichzelf te trainen als ook de compagnieën te blijven ondersteunen. Tijdens de oefening Rhino Altmark is dit allemaal mooi samengekomen. Vechten als Battlegroup, met vier compagnieën, het gebeurt helaas te weinig, maar het was een fantastische ervaring!
Voor het Regiment kunnen we terugkijken op een geslaagde digitale viering van 80 jaar Regiment. Zelfs aan de andere kant van de Atlantische Oceaan keken oudgedienden van ons Regiment mee. 80 jaar van kameraadschap en verbinding, die ook vandaag de dag nog sterk voelbaar is. Ook onze bijdrage aan Prinsjesdag bij de Grote Kerk was weer succesvol. Beide waren wel in sterk aangepaste vorm, maar we hebben goede hoop dat het volgend jaar weer anders mag gaan. Ons jaarlijkse bezoek aan Congleton hebben we helaas volledig af moeten zeggen, maar de vlag van ons regiment zal in de mast in Congleton wapperen als vertegenwoordiging van onze bijzondere band met Wolverhampton en Congleton. Gelukkig wel een aantal geslaagde diners van officieren en onderofficieren. We gaan zien wat de toekomst ons brengt, de Regimentsjaardag staat alweer voor de deur. We zullen alles binnen de mogelijkheden bezien om zo goed mogelijk invulling te geven aan de momenten waar we samenkomen.
Volo et Valeo!
