Eagles in Duitsland
Tekst: Tlnt Pepijn
Alle module oefeningen zijn de afgelopen periode doorlopen met als hoogtepunt de module Golf, de oefening “Bison Drawsko”?, te Polen. Na deze drukke en innoverende periode was het tijd om op schiet-technisch vlak de spreekwoordelijke puntjes op de i te zetten. Dit ging de Bravo-‘Eagle’-compagnie dan ook doen op het schietterrein in Bergen, van 6 maart tot en met 10 maart. In het onderstaande verhaal zal ik u proberen mee te nemen gedurende de schietperiode in Bergen.
Op de maandagochtend verzamelen alle pelotons zich op de appèlplaats. Nadat de compagniescommandant het appèl heeft afgenomen verplaatst iedereen zich naar de bussen om te vertrekken richting Duitsland. De films worden tevoorschijn gehaald en in iedere bus draait weer een film die gedurende de reis naar Duitsland voor het nodige vermaak zorgt. Bij aankomst is het tijd om alle wapens in de wapenkamer te plaatsen, de kamers in te richten en de nodige praatjes bij te wonen. Kort hierna wordt de dag van morgen tot in detail besproken en weet iedereen waar hij aan toe is en wat er verwacht wordt van iedereen. Op de dinsdag gaan de pelotons verspreid naar diverse schietbanen om te werken aan hun eigen leerbehoeftes. Bij eenheid 4 wordt er gecombineerd opgetreden. Zij gaan met de voertuigenploegen in de Bushmasters, en met het uitgestegen element te voet, gecombineerd trainen. In de ochtend en de middag verplaatsen zij over een opgedragen route naar een eindpunt. Tijdens deze verplaatsing krijgen zij contact met voertuigen van de vijand. Initieel wordt het gevecht afgebroken door met de Bushmaster met vuur en beweging achterwaarts te gaan. De focus ligt hierbij op de schietvaardigheid van de boordschutters, de communicatie tussen de boordschutters onderling en het informeren van het hogere niveau. Tijdens het afbreken van het gevecht blijkt dat de vijand zijn infanterie ook heeft ingezet waarna de infanteristen uit de Bushmasters stijgen om zo het nabije gevecht aan te gaan met de vijand. Hierbij ligt de focus met name op de schietvaardigheid van de boordschutters (want ook de voertuigdoelen van de vijand blijven voorwaarts komen), de schietvaardigheid van de uitgestegen infanteristen en de communicatie tussen alle losse elementen die toch gecoördineerd moeten optreden.
In de avond, wanneer er nagenoeg geen restlicht meer is, gaat het peloton met hun helderheidsversterkers (HV’s) trainen. Dit wordt gedaan in combinatie met de lasers. Doordat de HV de laser bij duister goed kan waarnemen is dit een ideaal middel om snel een gericht schot te kunnen vuren naar de vijand. Het peloton begint met een bereden verplaatsing met de Bushmasters naar een uitstijgpunt. Eenmaal aangekomen stijgen de mannen uit de Bushmasters en nemen ze een 360 graden beveiliging in om zo veilig te kunnen aanvangen met hun verplaatsing richting het aanvalsdoel. De voertuigen steunen de uitgestegen mannen op de flank waar een open vlakte ligt. De pelotonscommandant coördineert, samen met de opvolgend pelotonscommandant, de manoeuvres van het uitgestegen element en de voertuigen. Dit om zo te allen tijde elkaar te kunnen steunen. De voorste groep krijgt contact met de vijand nog voordat ze bij het geplande aanvalsdoel zijn. Door het gebruik van de laser zitten de mannen binnen enkele secondes op het doel en schakelen de vijand uit. De meerwaarde van de laser komt echt tot uiting want de ene na de andere vijand wordt snel en adequaat uitgeschakeld. Als de weerstand is opgeruimd gaat de voorste groep een positie betrekken waarna de tweede groep gaat passeren om zo als voorste groep op te treden. Dit geeft de groep die net contact heeft gehad de gelegenheid om even tot rust te komen en te reorganiseren.
Gedurende de hele actie zijn er meerdere weerstanden op de route en kan er door het gebruik van de laser snel weer voorwaarts worden gegaan. Eigenlijk is dit de eerste keer dat iedereen in het peloton de beschikking heeft over een HV en sommige moeten nog wel wennen aan het verplaatsen met gebruik van de HV. Gelukkig ziet het er naar uit dat in de zeer nabije toekomst ook echt iedereen een HV verstrekt krijgt zodat ook dit goed beoefend kan worden. Een ding staat vast en dat is dat de laser een zeer toegevoegde waarde heeft voor het optreden bij duister. De woensdag wordt er verder gegaan met het gecombineerde optreden. De groepscommandanten van de Bushmasters krijgen een opdracht en een verplaatsingsrichting te horen waarna ze met 2 voertuigen tegelijk over de baan verplaatsen. Net voor het eindpunt krijgen ze contact met de vijand en moeten ze wederom onder heftige vijanddruk het gevecht afbreken. Ze krijgen te horen dat ze zo snel mogelijk achterwaarts moeten verplaatsen en een opstelling moeten innemen om zo weerstand te bieden aan de vijand. Eenmaal aangekomen in hun opstelling blijkt dat de vijand, via een omtrekkende beweging, zijn uitgestegen infanterie tot op zeer korte afstand heeft laten naderen. Door goed onderling te communiceren bleven de groepen op een effectieve en agressieve wijze achterwaarts gaan waarbij ze de ene na de andere vijand wisten uit te schakelen. Dit bleef zich gedurende de dag nog een aantal maal herhalen waarbij er steeds sneller en efficiënter werd gevochten. Maar het belangrijkste was dat gemaakte fouten niet werden herhaald maar men actief aan het leren was.
De laatste dag met de voertuigen breekt aan. Op deze donderdag zullen de pelotons verder gaan met hun skills en drills alleen nu op een andere schietbaan. Op deze manier blijven ze effectief trainen en wordt iedereen gedwongen om te blijven nadenken over hun handelen. Nadat deze drukke en uitdagende dag voorbij is verplaatst iedereen terug richting het kamp voor onderhoud. De avond staat in het teken van totaal iets anders. Er wordt namelijk afscheid genomen van een icoon voor het regiment. Sergeant-majoor Roy van de onderhoud, diagnose en bergingsgroep gaat na een periode van 11 jaar binnen het regiment en 5 jaar binnen de Bravo “Eagle”? compagnie de eenheid verlaten. De voorliefde die sergeant-majoor Roy heeft voor rupsvoertuigen is geen geheim en na flink wat moeite is er een CV-90 geregeld voor een laatste rit onder de vlag van het 17e GFPI door. Tot grote verbazing van de sergeant-majoor is dit niet zomaar een CV-90 maar daadwerkelijk een CV-90 waar hij zelf mee gewerkt heeft toen ons regiment nog gemechaniseerd was. ’S avonds is er nog tijd in de bataljonsbar om afscheid te nemen van sergeant-majoor Roy onder het genot van een biertje.
De vrijdag wordt er in de ochtend nog gewerkt aan het voetoptreden. Door meerdere korte acties per groep te draaien wordt ook deze dag nog effectief benut. Verschillende skills en drills passeren de revue. Van het reageren op contact in een corridor tot het afbreken van het gevecht, alles komt aan bod en wordt gedirigeerd door de hoofdschietinstructeur (HSI) en de commandant van de groepen. Na een actie worden er kort maar krachtig punten ter verbetering opgenoemd voor de gehele groep, waarna de pelotonscommandant (PC) zijn groepscommandant apart neemt voor zijn waargenomen punten ter verbetering. Daaropvolgend gaat de volgende groep meteen de actie in terwijl de voorgaande groep zijn verbeterpunten intern kan communiceren en afspraken maakt om het in de volgende actie toe te passen. Met veel inzet en motivatie vliegen de fuseliers over de baan heen. Ze moeten flink schreeuwen om te kunnen communiceren en het verband te behouden. Met een tevreden blik kijken de HSI en de PC hoe hun kerels het gevecht aan gaan en met flinke agressie hun dreiging uitschakelen. Rond het middaguur is het einde schieten voor de pelotons en plegen de kerels nog even snel onderhoud aan hun wapen. Niet lang daarna komen de bussen aan en met een voldaan gevoel stijgt iedereen de bus in voor de terugreis naar Nederland.
De eerst SOB week van dit jaar was een leerzame en succesvolle week. Meerdere onderwerpen zijn de revue gepasseerd, zowel bereden als uitgestegen, daarbij is het optreden bij nacht in combinatie met de lasers vrijwel uniek te noemen in deze getale. Het afscheid van de sergeant-majoor Roy was een waardig afscheid en zo is er weer een drukke week voorbij gevlogen. Iedereen kijkt terug op een uitdagende week waarbij op ieder niveau weer geleerd is.
Volo et Valeo!